Afsluiting van Nieuw-Zeeland

Hallo hallo vriendjes en vriendinnetjes en natuurlijk alle familie leden,

Een update uit Auckland (New-Zealand) waar we nog maar 43 uur zullen zijn....

Veel plezier met het verhaal. Het is lang maar we hebben ook super veel gezien en gedaan. We zijn weer toe aan een zonvakantie. Flauw he...

De laatste update hadden we afgesloten met het adembenemende SKYDIVEN. We kunnen er tot op de dag van vandaag nog over praten hoe geweldig het was en hoeveel geluk we hebben gehad met het weer en de timing.

Na het Skydiven bij Lake Wanaka zijn we richting het noorden gereden. Via een prachtige maar lange bergpas, waar we soms niet eens aan de derde versnelling toekwamen, kwamen we aan bij Fox Glacier. Deze wereldberoemde Glacier mag niet meer beklommen worden aangezien er afgelopen februari twee mensen zijn omgekomen door de vallende rots- en ijsblokken. Aangezien een heel klein hekje ons moest tegenhouden, hebben we besloten om op de "parkeerplaats", dat eigenlijk gewoon de voet van de glacier was, te gaan slapen. Zodoende konden we in alle vroegte de tour gewoon zelf lopen zoals goed te zien is op de foto's. Eenmaal bij het ijs aangekomen en daadwerkelijk de glacier beklommen te hebben gingen we even zitten om op adem te komen en wat te drinken. Een aantal minuten lang zaten we te kijken naar de Glacier. Op een gegeven moment hoorde we een gedonder van jewelste! Wat het geluid veroorzaakte werd snel duidelijk. Stukken ijs braken van het enorme ijsblok af. Het was net onweer dat nog geen meter bij ons vandaan tot uitbarsting kwam. Heel bijzonder!
Nadat we de Fox Glacier van heel dichtbij hebben mogen ervaren zijn we doorgereden naar Franz Josef Glacier die hemelsbreed nog geen 25 km bij Fox Glacier vandaan lag. Uiteraard zijn we deze glacier ook van dichtbij gaan bekijken aangezien je niet elke dag een glacier kunt bekijken en al helemaal geen twee verschillende op een dag. De Franz Josef glacier zagen we daadwerkelijk smelten.


Na de glaciers zijn we de Great Ocean Road van New-Zealand gaan rijden. We kregen weer verschillende rotsformaties in de branding te zien die de raarste figuren moesten voorstellen. Onze "tank deluxe" werd van tijd tot tijd behoorlijk op de proef gesteld aangezien we bijna de eland proef niet hadden doorstaan vanwege de rotsblok op het wegdek, de wegen omhoog en stijl naar beneden gingen of Diane Woei haar best deed om ons van de weg af te drukken. Gelukkig is alles goed gegaan.

Om onze held uit het vaderland (Abel Tasman) te eren zijn we naar het noordelijkste puntje gereden van het zuidereiland van N-Z. Hier in het Farewel Spit zijn de beroemde sanddunes van N-Z. Vervolgens zijn we naar het Abel Tasman National Park gereden. Het memorial bekeken en uiteraard op de gevoelige plaat vastgelegd om zijn daden te kunnen verkondigen. Daarna hebben we besloten om te gaan overnachten in de haven met het uitzicht op de Golden Bay. Dit ging niet helemaal vlekkeloos aangezien we lid moesten zijn van de camperclub. Naar ons idee reden we met een mega camper en waren we dus automatisch lid ;-). Na wat scheve gezichten van andere camperhouders hebben we er heerlijk van een warme douche kunnen genieten en nog beter kunnen slapen.

Op naar Picton om eerst de post rond te brengen in de fjorden bij de afgelegen huizen. Tijdens deze tocht kregen we een grote groep met dofijnen te zien (zie foto). Daarvandaan de Interislander ferry te pakken richting the capital van N-Z; Wellington. De Interislander ferry is gemaakt op Nederlandse bodem, namelijk door Giessen den Noord in Rotterdam. O o wat waren wij trots want deze boot vaart ook nog eens de mooiste overtochten van de wereld (volgens ons en vele anderen. Sorry Liselore de overtocht van Ammers naar S'hoven kan er niet aan tippen ;-)) Eenmaal in Wellington aangekomen hebben we de "tank deluxe" geparkeerd in de haven met uitzicht op de opstijgende vliegtuigen. Nadat we gesetteld waren zijn we het nachtleven ingedoken om daar eens te genieten van een welverdiend N-Z biertje (de Speights).

The Thermal Route is aan de beurt. Via Napier zijn we naar Lake Taupo gereden. Hier kwamen we voor het eerst in contact met het warme gedeelte van N-Z bij een toeristische trekpleister; Craters off the Moon. De stoom kwam werkelijk waar gewoon uit de grond zetten en we konden de modder en het water horen koken. Dezelfde dag hebben we een bezoekje aan the Hidden valley gebracht (www.orakeikorako.co.nz). We werden met een kleine boot overgevaren en konden daar zelf rondlopen. Naast de kokende massa's van modder kregen we ook de mooiste kleuren te zien.

Ook in het noordereiland zijn vulkanen te vinden in het Tongariro National Park. Hier hebben we een 3 uur durende track bewandeld wat ons weer de mooiste foto's opleverde. Uiteindelijk zijn we die dag aangekomen bij de Waitomo caves. Hier hebben we op ons eigen houtje een wandeltrack gelopen en honderden glowworms kunnen spotten. De dag erop zijn we de Tumutumu Toobing Black waterrafting tour gaan volgen. We kregen een wetsuit aan, laarzen aan met sokken erin en een helm op met mijnwerkers lampjes erop bevestigd. Deze tour werd namelijk geheel ondergronds afgelegd door de smalste gangen diepe rivieren en ijs en ijs koud water. Het was volgens de tourguide "between absolutelately cold and freezing". Fijn. Op een gegeven moment moesten we in het donker een tunnel door waar we niet in mochten inademen omdat onze middenriffen dat vast zouden komen te zitten. je mocht niet claustrofobische zijn voor deze tour, geen idee waarom niet ;-).

Voordat Lake Rotorua in zicht komt kun je het op 15 km afstand vooral al ruiken. De gehele stad ruikt naar zwavel/sulfer, waarom? Rotorua bevindt zich op een thermale area oftewel in dit geval een vulcanisch gebied. Er zijn heel veel mudpools en kraters waar stoom uitkomt. Zelfs het zand op het strand kookt. De lucht in Rotorua is vergelijkbaar met de lucht op nieuwjaarsnacht wanneer net al het vuurwerk afgestoken is.

25 km ten zuiden van Rotorua is the kerosene Creek (van ongeveer 30 graden) waar een warmwaterwaterval uitkomt in een kleine pool. Hier hebben we van 15.00 s'middags tot 21.00 s'avonds in gelegen met een drankje, kaarslicht en twee Engelse. Het was als een attractie van de Efteling alleen ontbrak de muziek nog aan het geheel! De geur die in onze huid en zwembroeken was getrokken was niet minder dan timber, zeg maar gerust potgrond vermengd met water. De dag erop zijn we naar een andere creek gegaan in het Wai-0-tapu thermal Area. Hier komen twee stromen bij elkaar. 1 daarvan is ruim 40 graden en de andere ijskoud. Wanneer je halverwege de kreek gaat liggen heb je het niet te warm en niet te koud. Wij hadden de warmte nodig omdat we het in het zuiden zo koud hebben gehad dus kunnen jullie wel nagaan waar wij lagen.. (Zie de foto's). Wederom zag de omgeving er uit als het tafereel van een sprookje. De kleuren bruin, groen, geel, rood, oranje en zelfs zwart kwamen terug in de wanden naast het kreekje. Deze kleuren zijn ontstaan door de druk die de vulcanische as moet doorstaan door de jaren heen.


Na al deze warmte was het weer tijd om af te koelen langs de Pacific coast route langs de bay of Plenty en het Coromandel Peninsula National Park richting het Hot water Beach. Aangezien het zaterdag was hadden we besloten om een echte camping aan te doen. Bij de receptie een schep gehuurd om een gat te graven op het strand dit onder het motto wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in aangezien het zand op een diepte van 20cm verwarmd wordt door de vulcanische ondergrond. Tussen het ontwijken van de enorme golven door hebben we geprobeerd om onze eigen hotpool te maken (zie foto).



Aangezien we het zuidelijkste puntje van N-Z hebben aangedaan (Bluff) vonden we het niet meer dan logisch dat we ook het noordelijkste puntje van N-Z aan doen (Cape Reinga). Op het noordelijkste punt komen de Pacific Ocean en de Tasman Sea bij elkaar wat voor een prachtig schouwspel zorgt. We zijn onderweg langs de adembenemende omgeving van de Bay of Islands gereden en een ferry genomen. Op de terugweg van het noordelijkste punt zijn we bij Te Paki, de Sanddunes, gestopt om een flinke klim te maken om er vervolgens vanaf te springen. Deze Sanddunes staan bekend vanwege het feit dat je er vanaf kunt boarden. De lunch hebben we genomen op het 90 mile beach. Al snel kwamen we erachter dat we op het 90 mile beach mochten rijden.. Helaas voor verhuurders van onze camper hebben wij hier goede ervaring mee. We dachten onze Fraser skills nog een keer toe te passen op dit strand. Helaas bleek dit tot 2 keer toe niet zo goed uit te pakken en moesten er 5 Maori's aan te pas komen om onze camper te bevrijden van het mulle zand het opkomende zeewater..



Vanochtend werden we gewekt door de zonnestralen die over die zee in onze gezichten schenen. Rond de klok van 12.00 kwamen we aan bij het depot van Backpacker waar we onze "Tank deluxe" moesten inleveren. Tot onze verrassing konden ze geen schade vinden (Steenslag, hier en daar een extra kras, een uitgezet kastje door al het vocht) en hadden we geen boetes. Bij het terug krijgen van de creditcard slip wisten we niet hoe snel we het papiertje moesten verscheuren om vervolgens weg te kunnen gooien.



Morgen is voor ons de laatste dag in Auckland en tevens N-Z. A.s. zaterdag vliegen we immers naar Fiji om weer eens flink bij te kleuren en te kletsen met Renzo en Renee. We kijken er erg naar uit.





Liefs en een dikke knuffel uit Auckland



Voor de wederom adembenemende foto's uit New-Zealand verwijzen we jullie weer door naar:

http://www.flickr.com/photos/stevenweele/





P.s. We vinden het ontzettend leuk om reacties van jullie te lezen en wat jullie bezig houdt.


Liefs de jongens